Een grote enveloppe valt op de deurmat. Ik herken het handschrift. Het is van mijn broer, die goed overweg kan met potlood en penseel.
Voorzichtig maak ik de brief open, want uit ervaring weet ik, dat hij er altijd iets moois in stopt.
Dit keer val ik bijkans van mijn stoel. Er komt een intocht van herinneringen mijn hoofd binnen gemarcheerd.
Op een A-viertje staat onze bijkeuken uit de jaren vijftig getekend, compleet met twee petroleumstellen, een fles Presto, de oude waskuip en nog wat andere attributen die het leven toen dragelijk maakten. Zware mooie tijden.
Ik hoef geen Madeleine, monsieur Proust. Ook geen kopje bloesemthee om het cakeje in te soppen. Ik heb een broer.
Willie,
5 maart 2021