“Trauma fragment” als prioriteit. Week 18

Trauma

‘Mevrouw, ik zie een fragment van een vorig trauma.’
Ik schuif onrustig met mijn stoel, kijk uit het raam naar de koolmezen die zich verlustigen aan een sliert pinda’s, haal een keer diep adem en probeer de zin, die ik net hoorde, te herhalen.
‘Ehh, ik heb of had een trauma? En u ziet een fragment?’
Ondertussen worden de meesjes weggejaagd door een dikke vette spreeuw. Díe krijgen vast een trauma, maar ík ben nooit weggejaagd bij een bordje eten of erger.

Aan de andere kant van de lijn antwoordt de arts geduldig:
‘Ja, wij zien, dat er een botfragmentje van een oud trauma u nu last bezorgd.’
‘Ooh. U bedoelt?’
‘De foto’s geven aan dat het er al jaren is, want het is keurig rond afgesleten, maar door uw laatste trauma (daar is ie weer), is dat afgebroken stukje bot een eigen leven gaan leiden. Dat verklaart uw pijn.’

Tot zover. Want het komt goed, de beste man weet vast een oplossing.

Boeiend, dit artsenjargon,  waar ik, de hemel zij geprezen, tot voor gisteren niet thuis in was.
Een trauma? Ok, letterlijk betekent het “wond”, -nooit te oud om te leren-, maar in de volksmond is het toch wat anders. Een Duitse arts muntte in 1878 het woord voor “een reactie op verbijstering en angst op een schokkende gebeurtenis.”

Jawel, ik ben een keer van een berg gekukeld en in de maneschijn van een Franse duin geroetsjt. Daar heb ik, naar mijn weten, slechts ‘sierlijke’ littekens op mijn velletje aan overgehouden. Niks geen trauma in de zin van Herr Doktor Eulenberg.

Zo gaat dat dus met taal. De emotionele betekenissen van woorden kunnen veranderen. Een meid die ooit de vloer schrobde is een andere meid, die vandaag de dag een tof mokkel is. De taal van mijn puberende kleinkinderen is ook niet meer mijn taal. Zij communiceren anders, zij gebruiken  gruwelijk, oprecht, lauw of ziek anders dan hun oma.  Hoe is door de eeuwen heen het woordje preuts niet van connotatie gekeerd? Van dapper, edel, parmantig naar, nou ja, je weet wel.

Terug naar het telefoongesprek. Het stukje afgebroken bot is dus een kwaaiig eigen leven gaan leiden, na een valpartij, onlangs op glad ijs.
‘Een oud fragment zien we vaker bij een nieuw trauma, mevrouw.’

Ik zit er maar mooi mee. Letterlijk en figuurlijk. Nu voorkomen dat het trauma niet míjn trauma wordt.

Willie,
1 februari 2021

This entry was posted in Corona. Bookmark the permalink.

Comments are closed.