Herlezen in tijden van corona. Deel 11 (week 12)

Krakkemikkig zit ik achter mijn bureau. Nog krakkemikkiger gaan de vingers van mijn rechterhand over het toetsenbord. Watskeburt? Ach ja, wat ijzel langs de IJssel.
Ik weet al vier weken, sinds ik daar flink onderuit ging, dat ik een rug heb, een voet en een pols. Niet de meest optimale stemming om “Opwaaiende zomerjurken” te lezen.

Corona-in-december doet er nog een duit in het zakje bij. Zo moest ik het Kerstfeest dit jaar opnieuw uitvinden, want als sinds mensenheugenis verblijf ik dan in de bergen bij de Benjamin. En godbetert: dit jaar in de Alpen een dikke witte Wonderkerst.

En dan tóch blijven lezen, concentreren op de tekst: pijn, tranen en heimwee verbijtend.

Het is gelukt. Oek de Jong houdt een mens bij de les. Want ik lees: “Het toppunt van geluk voor een mens is vrijheid”, die opwaaiende zomerjurken zijn slechts een metafoor.

Corona heeft ons mooi bij de neus genomen,  opbollende rokken zijn in geen velden of wegen meer te bekennen.

De hoofdpersoon in mijn elfde boek heeft het overigens ook niet makkelijk, hij krijgt zijn gevoelens maar niet op een rijtje. Zijn oplossing: een denkbeeldige wereld creëren om je in te verstoppen. Ok, tijdelijk lost het wat zaken op. Maar verder koop je er weinig voor.

Een mooie les voor 2021: klaar en duidelijk de zaken onder ogen zien.

Willie,
1 januari 2021
“Boeken in tijden van corona, deel 10.” ( week 11)
Opwaaiende zomerjurken (1979)
door Oek de Jong

This entry was posted in Corona. Bookmark the permalink.

Comments are closed.