“Jij bent een soort vacht voor hem”, deze zin spookt ondertussen een paar dagen door mijn hoofd.
– Een jonge puber, (in mijn derde herlezen boek), moet onverwacht en ongevraagd voor zijn gehandicapte oudere broer zorgen. Hij doet het met zo’n indrukwekkende empathie, dat alle pillen en andere tranquillizers voor zijn zieke broer overbodig worden.-
Dat heb je ervan, als je een soort vacht voor iemand bent, waarin de ander zich veilig voelt.
Hun vader, ruwe bolster met een beetje blanke pit, houdt van een geintje en ziet óveral ‘han-del’ in. Toch mag ik hem wel die Maurice, hij komt vaak filosofisch uit de hoek, zonder dat hij het zelf door heeft. Deze pa ritselt wat af, maar als het puntje bij paaltje komt verzucht hij:
“Zonder elkaar hebben we allemaal niemand.”
Herlezen in corona tijd? Twee jaar geleden las ik over de zin, waar vacht in genoemd wordt, heen. Menigmaal ging er ook geen lichtje branden bij andere mooie gedachten. Het leven was toen zó, zó verschrikkelijk vanzelfsprekend.
“Door omstandigheden verandert een mens in kleinigheden”, overdenkt Jaap Robben in het begin van zijn boek.
Ehh, dat was ik nu ook weer niet van plan.
Willie,
28 oktober 2020
“Boeken in tijden van corona, deel 3.”
Zomervacht (2018)
door Jaap Robben