Dag 112 in “cruciale onthouding”

Vandaag, dag 112. Fritz

Hij logeert bij ons, voor vier weken. Zij “ouders” zijn op vakantie. Wij weten wat hij lekker vindt en hebben instructies, hoe zijn karakter te duiden.
Wij willen goed op hem passen, zijn ontzettend voorzichtig met het verkeer in onze straat, maar ook met de vogeltjes in onze achtertuin.

Hij moet eerst een dag of vijf binnen blijven. Maar op een dag als het zonnetje schijnt, mag hij even naar buiten. Ik blijf in zijn buurt. Blijmoedig reageert hij nu al enthousiast op: ”Poes! Poes-poes-poessss..”
Zeker als ik een stukje worst in de aanbieding heb. Subiet komt hij aangesneld.

Fritz is ons toevertrouwd, een vakantie lang in onze Goudse woning.
Is hij de werkschuwe en recalcitrante strip-kat “Fritz” uit de jaren zeventig? Die tégen studeren was en vooral vóór plezier maken. Die vrouwtjes bij de vleet regelde en ondertussen opstanden organiseerde en marihuana rookte. Graag de boel op stelten zette en ook niet vies was van een robbertje vechten. Die de wereld slechts door zijn eigen kattenogen bezag.

Díe Fritz van toen, kan ik zonder enige terughoudendheid plaatsen in de gebeurtenissen van nu. Oui, l’histoire se répète.

Maar ons Fritz-je heeft goddank een belletje om zijn nek, zodat koolmezen en musjes op tijd eieren voor hun geld kunnen kiezen.

Overmorgen, dag 114. Verder

Willie, 4 juli 2020

This entry was posted in Corona, Kinderen, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.