Vandaag, dag 104. Illusie
Het is een illusie om te denken dat alle brave burgers de komende warme weken een beetje rekening houden met het coronavirus, dat nu ook zélf even op vakantie lijkt te gaan. Brave burgers lappen ook graag dingen aan hun laars.
Natuurlijk maken illusies het leven aantrekkelijk, het kan een verbluffende opkikker geven om er in te geloven. Misschien is het leven zonder illusies een heel zwaar bestaan.
Wij laten ons zonder morren in met de beloften die unieke parfums, formidabele auto’s en mooie tandjes beloven. De illusie snatert: “Pas dan ben je gelukkig en doe je ertoe.”
Maakbaarheid bleek vooral de laatste maanden een illusie, daar moesten we even aan wennen. “Gelukkig” heeft corona ons op de feiten gedrukt. Illusie is leuk, maar beide benen op de grond is ietsiepietsie handiger.
Toch is illusie een levensvoorwaarde voor geluk, het roept hoop en verlangen op. Daar is niets mis mee. Kinderen zijn daar meester in. Het geeft hun handvaten om in de ingewikkelde wereld te overleven.
Vandaag was ik met Amber (6 jaar) op een romantische kinderboerderij. En waren varkens, paarden, ezels, korhoenders en kippen. Onder een parasol genoten wij van appeltaart en een sapje.
‘Oma, zullen wij dit allemaal kopen hier?’
‘Met alle dieren?’
‘Ja, want dan gaan wij hier wonen en kom jij helpen. Opa mag ook mee.’
‘Hebben wij dan zoveel geld?’
‘We kunnen de eieren toch verkopen?’
‘Doen we.’
De ganse terugweg, een uur in deze warme zomerzon, huppelt zij naast me. Zo blij met de illusie dat wij ooit deze uitspanning kunnen betalen.
We spreken af hoe we de varkentjes gaan noemen, en wie de koeien mag melken. Wie de poep van de ezels moet opruimen en wie appeltaart gaat bakken. Wie de steken opzet om met de wol van de schapen een poppensjaaltje te breien.
Wij zijn zo gelukkig en dromen verder, stapje voor stapje in haar kinderlijke werkelijkheid.
Ik laat haar in haar droomwereld, want zij weet ook dondersgoed hoe de andere wereld in elkaar steekt. Zij is niet voor niets de jongste van vier kinderen en van twee werkende ouders.
Samen houden wij onze illusie hoog, als we thuis komen wassen we handen, als brave burgers, grondig.
Overmorgen, 28 juni, dag 106. Venster
Willie, 26 juni 2020