Vandaag, dag 98. Verdrietig
Verdrietig word ik van mensen die hun blikveld niet verruimen,
en zij zij het wankele corona-evenwicht niet ter harte nemen.
Verdrietig ben ik als “men” het RIVM bestempelt als een narcistische organisatie,
en daarom aan de keukentafel andere regels bedenken.
Verdrietig voel ik me, omdat onvoorzichtigheid kan leiden tot lijden.
dat wens ik niemand toe.
Verdrietig bemerk ik “het meten met twee maten”,
vervolgens neemt men elkaar de maat.
Verdrietig besef ik gebrek aan kennis,
om daarna zelfbenoemd rechtertje te spelen.
Verdrietig ervaar ik gemis aan mededogen,
want angst maakt tenen lang.
Verdrietig merk ik dat de huidige ruimte,
voor velerlei uitleg vatbaar is.
Maar het meest verdrietig ben ik, omdat “voorzichtigheid” maar al te graag een stempel met “gedoe” op haar voorhoofd krijgt.
Morgen dag 99. Zondag
Willie, 20 juni 2020