Dag 75 in “sociale onthouding”

Vandaag, dag 75. Traditie.

Ik hou van tradities. Een schoentje zetten met het feest van Sinterklaas, een vrijmarkt op koningsdag. De kerstboom en het paasei. Vastigheid in een continu veranderde wereld. Het geeft houvast.
Welke gewoonten we daarbij gebruiken is een ander verhaal. Voor elk dorp, elke landstreek, elk gezin gelden andere regels.
Natuurlijk. Het schoentje mag gezet. Maar iedere dag of alleen op zaterdag? Die vrijmarkt, alvast een avond van tevoren her en der? De kerstboom, op de eerste dag van de advent of op de avond voor Kerstmis? Het paasei? Het is maar hoe je het van thuis gewend bent.

Ik denk dat daar ruimte te winnen is tussen voor- en tegenstanders van tradities. Het gaat niet óm, maar hóe. Want niet elke wortel uit het verleden kan stand houden. Dan hadden we nu nog in hutten geleefd, nietwaar?

Traditie en gewoontes, een wereld van verschil. Tradities neem je klakkeloos over, gewoontes zijn aangepast aan de tijd van nu. We zetten de kerstboom, maar niet meer met kaarsjes. Een geleidelijke, praktische en veilige schaal. Wat ooit gebruikelijk was, kan nu uit den boze zijn.

Hoe ik hier nu allemaal op kwam? Nou, ik wil van de corona geen traditie maken, maar door de hele toestand sijpelen een aantal aardige gewoontes de mensenwereld binnen.

Hoef ze niet te noemen, laten we ze vasthouden.

Morgen, dag 76. Lampekap

Willie, 28 mei 2020

This entry was posted in Corona, Perspectief. Bookmark the permalink.

Comments are closed.