Vandaag, dag 12. Idioot
Stel, je hebt een kind in de eindexamenklas. Een reuze spanend jaar. Dan gooit corona roet in het eten. Maar goed, je oogappel heeft goede hersenen en/of hard gewerkt, de cijfers liegen er niet om, dus mag in juni, zonder examen, een diploma opgehaald worden. Feest in de coronatent. Ik zag vanmorgen een vlag samen met de boekentas hoog in top wapperen.
Nu vind ik, dat we in deze dagen alles moeten aangrijpen om lichtjes aan de horizon te zoeken, maar om nu een vlag uit te hangen, terwijl honderden scholieren nog niets zeker weten? Is dat solidair?
Ik vind dat, op zijn zachtst gezegd: idioot.
Ik belde mijn “grote” kleindochter. En vertelde haar, waar ik me zo over opwond.
Het was even stil aan de andere kant van de lijn.
‘Oma, zo ken ik je niet. Maak je niet zo druk. Die mensen zijn gewoon ‘blobslop’.’
‘Pardon?’
‘ ‘Blobslop’, nee, sorry, dat is jouw taal niet. Ik bedoel ‘idioot’. Zij houden geen rekening met hoe anderen zich voelen. Hoe zeg jíj dat ook alweer?’
‘Empathie?’
‘Zoiets ja, maar ik vind het niet kunnen.’
Na dit gesprek ga ik gerustgesteld melk en appels halen. We wachten afstandelijk in een lange slingerrij, zoals afgesproken met onze MP. Het lijkt alsof ik voor de Python of een achtbaan sta. Ongemakkelijk.
Tussen mijn voorganger een mij de anderhalvemeter.
‘Karretje eruit, klantje erin!’ roept een goedgemutste jonge scholier van de super. Vandaag heeft hij het vestje van de bewakingsdienst aangetrokken. Iedereen gehoorzaamt.
Onverhoeds loopt een dame ergens door zo’n anderhalvemeter afstand. Samen met haar fiets en hamstertassen.
‘Idioot!’, hoor ik achter me, ‘zo passeert dat mens je minimaal op zestig centimeter.’
Ja, “idioot zijn” kent vele betekenissen. Van dom naar onontwikkeld, van onwetend naar botterik, van dwaas naar gebrek aan beschaving. Van zwakzinnig naar ongeletterd, van halfgaar naar sukkel. Van onnozel naar oen.
Er zijn zelfs halve idioten.
Vul het maar in, in dit coronatijdperk.
Morgen, dag 13. Pasen
Willie, 26 maart 2020