Vandaag, dag 3. Takken-dag. Begrijp me goed, geen takke-dag, maar een takken-dag. Ik wil takken zoeken, zolang ik nog naar buiten mag, langs beemd en oever, om de huiskamer op te vrolijken.
We moeten de lente nu maar binnen halen en de bloemetjes binnen zetten. Bloemetjes buiten komt wel weer, áls we ons best doen.
Dus stapte deze takken-mevrouw op de fiets, vergezeld van een vlijmscherpe snoeischaar. Ver weg van de bewoonde wereld vond ik een rij geweldige krulwilgen. Tientallen naast elkaar. Dus: fiets aan de kant, schaar in de aanslag en twee takken geknipt.
Terug had ik langs de IJssel een vrolijke wind mee, de zon was alwéér van de partij. Ik kreeg er blosjes van.
Ondertussen was er thuis een bloemenpakket met tientallen kleurrijke tulpen in soorten en maten, met takken van allerlei kaliber afgeleverd. En met een kaartje.
De blosjes veranderden in blozen.
Mijn gescoorde wilgentakken staan nu buiten te wachten op betere tijden, de takken en tulpen met het kaartje pronken in alle glorie op de tafel.
Omdat ik, naar het schijnt, geen “takke-wijf” ben….
Zo kom ik deze ‘sociale onthouding’ wel te boven.
Morgen, dag 4. Selfies-dag.
Willie,
18 maart 2010
.