Mijn moeder leerde mij een versje:
Daar was eens een mannetje, dat was niet wijs,
dat bouwde zijn huisje al op ’t ijs.
’t Begon te dooien, maar niet te vriezen,
toen moest dat mannetje zijn huisje verliezen.
Daar was eens een mannetje, dat was niet wijs,
dat bouwde zijn huisje al op ’t ijs.
Het sprak: “o Heer, laat het altijd vriezen,
anders moet ik mijn huisje verliezen!”
Het huisje verzonk, en ’t mannetje verdronk.
2019:
Daar is eens een landje, dat is zo bang,
het verwacht grote vlokken, uren lang.
’t Begint te sneeuwen, maar niet als voorspeld.
Heeft het landje vandaag zijn knopen geteld?
Toekomst:
Daar is eens een landje, dat is nu wijs,
het ‘bouwt zijn huisjes niet meer op ‘t ijs‘.
Het sprak: ”o Heer, op realiteit gaan wij bezinnen
anders blijft ieder bij de eerste vlok binnen”.
Het landje komt thuis, met code ‘geel’ incluis.
Wiilie,
22-01-2019