Drie zoek ik er. Het moet toch niet zo moeilijk zijn?
Bij mijn moeder lagen er in paar in de vorkenbak, zo heette de bestek-la vroeger. Mijn buurvrouw zette ze rechtop in een bekertje.
Hoogstwaarschijnlijk waren ze ooit, zo rond zeventienhonderd, een luxe attribuut, maar in míjn jonge leven normale gebruiksvoorwerpen. Voor een paar dubbeltjes te koop, bovendien broodnodig om je niet te verslikken.
Thzfjs. Nu wil ik er drie. En dat valt nog niet mee.
Mijn zoektocht begint bij Blokker: de ijzersterke winkelketen in gewone huishoudelijke hulpmiddelen. Dacht ik.
‘Dag, heeft u thzfjs?’
‘Wat bedoelt u?’
‘Nou, ehh, gewoon, thzfjs.’
‘U bedoelt voor thee?’ Een behulpzame meid, ik schat net 16 jaar, begeleidt mij enthousiast naar de afdeling: Thee, een beleving.
‘Mevrouw, hier zijn eieren, huisjes, schepjes, zélfs paddenstoelen omdat het herfst is. Overal kunt u thee in doen.’
‘O. Leuk. Maar ik zoek een thzfj. Gewoon een thzfj.’
‘Wat bedoelt u precies? Ik zal even de bedrijfsleider vragen.’
Om kort te gaan: de beste man heeft wel een antwoord, maar geen thzfj.
‘Mevrouw, onze winkels worden één voor één naar de eisen van de tijd verbouwd. Beleving in het nieuwe sleutelwoord. Daar past geen theeprut meer in. Dat gedoe. Onze klanten gebruiken een zakje of een ei. Of in de herfts….’
‘Ja, een paddenstoel, om te vullen met losse thee. Maar ik wil gewoon een thzfj, het liefst drie.’
‘Drie?’
De Blokker-meneer kijkt ongelovig.
‘Sorry, mevrouw. We zijn gericht op de consument anno 2016.’
Op naar de Marskramer. Geen thzfjs meer in het assortiment.
Dan naar de winkel waar ik niet gezien wil worden: de Euroshopper.
‘Thzfjs? Wat zijn dat? Nog nooit gezien hier.’
Misschien toch de Hema?
Ik sluip door de schappen, bang om te worden aangezien als een prehistorisch wezen. Thzfjs, thzfjes, thzfjs……
Ten einde raad klamp ik een Hema-juffrouw aan. Ze is allervriendelijkst.
‘U moet op de afdeling Thee zijn. U bedoelt een buideltje van katoen dat u kunt uitspoelen? Of een kerkje omdat het Kerstfeest wordt? Die kunt u dan vullen met winterthee.’
‘Mhhh, ik zoek gewoon drie thzfjs, zoals mijn moeder die gebruikte als zij thee had gezet met losse blaadjes in een pot.’
‘O, zoals mijn oma ook deed.’
‘Juist.’
De verkoopster gaat voor mij op zoek in het magazijn. Ze vindt mijn gevraagde aantal.
‘Kijk, drie, misschien de allerlaatste. Maar waarom heeft u er drie nodig?’
‘Dat is een lang verhaal, het gaat over Socrates, en iets met drie zvn.’
‘Sorry mevrouw, Soprates zit niet in ons assortiment, geloof ik. Kijkt u even op onze site, daar staan alle artikelen, misschien ook wel Soprates. Ik ken het niet.’
Bij de kassa reken ik drie euro af. Een kóópje om uit te beelden wat Socrates precies bedoelde met de drie zvn.
Nu nog naar te leven.