Net als in 2015

In óf uit de mode, het maakt mij niet uit. Al jarenlang gaan steken heen en weer, recht of averecht, totdat er een trui of een paar sokken getoverd zijn. Toveren?
Ja. Als meisje vond ik dat mijn moeder kon toveren. Draden, die eerst prachtig op een bolletje waren gedraaid, veranderden steek voor steek in een borstrokje voor de kleintjes of een trui voor vader. Zo’n trui, XL, werd gemaakt van bruin sajet op pennen anderhalf. (voor de lezers onder de veertig: pennen zo dun als de uitsteeksels van een punaise)
Na die trui kwamen er truien voor mijn vier grote broers. Allemaal in dezelfde kleur bruin en op die tere naalden. Ruggespraak over dessin, kleur en model was niet aan de orde. Praktisch was gelijk aan mooi. Moeder verblikte of verbloosde niet, in de wintermaanden breide zij, uit nood geboren, dag in dag uit, goedkope en warme kledij voor haar mannen. Van het restje kreeg mijn pop een sjaaltje. Een weelde in mijn ogen.
Toen breide moeder zuinigheid. Nu brei ik luxe.
Ik maak sjaals, die ontegenzeggelijk goedkoper te vinden zijn in winkels. Ik zet steken op voor een muts die ik misschien nooit draag. Ik koop roze bollen katoen voor een jasje voor ‘beer’. Ik probeer een omslagdoek te maken die ik zo mooi vond, maar die niet wil lukken.
Moeder breide in haar ukkie, vlak bij de kachel, zij gunde zich geen tijd om te keuvelen met buurvrouwen. Niks geen breicafés, waar gezellige dames ochtenden doorbrengen, onder het genot van koffie en gekout.
Moeder breide functioneel, haar haren zouden ten berge rijzen wanneer zij een ander fenomeen, het ‘wildbreien’, zou gadeslaan. Breien om het h-e-l-e-m-a-a-l niets. Breien voor boomstammen en brugleuningen. Gruwel. Postuum geef ik haar geen ongelijk.
En toch. Breien is filosoferen, breien is herhaling, steek voor steek. Gedachten gaan en komen met de insteek en doorhaal. Keer op keer. Met het omslaan en het af laten glijden komt mijn geest tot rust.
Misschien maak ik niet elke opzet af, misschien wachten man, kleinkind, beer en pop al jaren op een eigengemaakt breisel, maar keer op keer heb ik de verwachting dat het goed komt.
Net als in 2015.

Willie,
31-12-2014
L’Argentiere