Iets langer dan vijftig jaar geleden woonde ik met mijn vader, moeder en drie broers in ons geboortehuis. De oudste vier waren al keurig getrouwd. ‘De deur uit’, zo heette dat toen.
Tja, drie grote broers om me heen, soms miste ik mijn zussen.
Maar gelukkig hadden die broers ook zaken waar ik van genoot. Zij namen de onbekende buitenwereld mee naar onze huiskamer.
Zo kwam er een pick-up, om plaatjes te draaien. Heel af en toe mocht ik er een kopen. Mijn grootste broer Kees verdiende zelf geld en fietste op zijn vrije middag naar Uithoorn om een singeltje te halen.
Diezelfde zaterdag schalde door ons huis: ‘I’am a queen for tonight’, Helen Shapiro in optima forma.
En Kees? Hij schalde mee. Ik zag zijn pretogen, hoe klein ik ook was.
Nu weet ik, vijftig jaar later, dat zíjn queen toen Cobie heette en alle jaren zijn koningin is gebleven.
Het singeltje? Klopt immer als een bus. Daar gaat ie:
‘I’am a queen for tonight, but will I have a king tomorrow?’ Ja hoor, is gebleken.
‘Just being here with you tonight, I’am a queen on a throne.’ Mooi, je verdient het.
‘And every time I hold you tight, a palace is my home.’ Juist, op de Drechtdijk.
‘Yeah, but will my kingdom turn to dust in the morning light?’ Nee hoor.
‘Every kiss you’re giving me, is a jewel in my crown.’ Al die jaren….
‘I’m as high and mighty as can be, with the treasure I found.’ Kees ís ook een juweel!
‘You say that you belong to me, and I rule the world.’ Dát doet liefde met je.
‘A queen in all het majesty, knowing I’am your girl.’ Ja, nog steeds zíjn meisje.
Vijftig jaar lang samen één lied, duizenden kussen, veel verdriet, veel vreugde.
Willie, 12 oktober 2014