Inchecken

Nee, we halen de trein niet. Ach, de volgende trein komt over een half uur.
We lopen in alle rust de betonnen trap op, kleindochter en ik. We praten wat, we lachen wat en zijn samen gelukkig. Zij komt een weekend logeren. Helemaal alleen, zonder haar broertje en zusjes.
Ze pakt mijn hand en vraagt of we vanavond patat eten. Ze vraagt of ze mag opblijven én of ze in het spijlenbedje mag. Driemaal antwoord ik volmondig: ‘Ja!’ Natuurlijk, want ik ben oma.
Boven op het perron blaast een dikbuikige conducteur op de fluit: ‘Mensen, pas op, de deuren gaan sluiten.’
Ik twijfel of we alsnog de pas erin zetten. Ja, toch maar doen? Misschien niet? Haar railrunner is nog niet gekocht, die handeling kost minimaal twee minuten. Toch gaan we in een drafje naar de conducteur, misschien heeft hij een kaartje voor ons. ‘Nee’, maar we mogen instappen.
‘Geeft niet, kom erin, koop er maar een ijsje voor.’
Hannah glundert, ik ben blij met de coöperatieve instelling van de man.
We zoeken een plaats bij het raam met een tafeltje. Poeh komt uit de tas, hij mag naar buiten kijken. Een pakje appelsap en een snoepje gaan erin als koek.
Met kleinkinderen in de trein, ik blijf het een feest vinden.
De conducteur komt langs, Hannah kijkt toch een beetje bezorgd. Ik stel haar gerust: ‘Komt goed meiske, we mochten er toch in?’
Even later staan we buiten, bij de eerste stop.
‘Mevrouw, ú heeft niet ingecheckt. U reist zwart, u moet bij het eerst volgende station eruit.’ Dikbuik is onverbiddelijk als ik hem zeg, dat ik het gewoon vergeten ben door de snelle actie van zojuist.
‘Nee, uw kleinkind mocht gratis, maar u niet. Zoals ik zeg: eruit.’
Daar staan Hannah, Poeh en ik dan, zomaar op een zonnig perron in Boskoop, wachtend op de trein van een half uur later.
We kopen een ijsje van het uitgespaarde geld, daarna mag Hannah mijn kaart activeren.
‘Oma, hoe werkt dat, die kaart van jou?’ Ze luistert aandachtig naar mijn uitleg en concludeert: ‘O, dan ben jij dus ook goedkoper uit.’ Ze kan rekenen als de beste.
‘Ja, veertig cent.’
Ik had liever ingecheckt. Stiekem hoop ik dat de conducteur zich vanavond verslikt in zijn biertje.

Willie, 21 juni 2014

This entry was posted in Kleinkinderen, Reizen. Bookmark the permalink.

One Response to Inchecken

  1. riet de graaff says:

    Die oma Willie toch! Maar zo leert Hanna meteen hoe het gaat als iemand ‘zwartrijder’ is… zelfs wanneer dat zelfs haar liefst oma is.