Ineens hoorde ik deze week veel taal, ik bedoel taal die opvalt. Van verbasteringen naar nieuwe woorden. Van bedenksels naar vragen, waar ik geen antwoord op weet.
Vragen, zoals van de kleindochter: ’Oma, hoe lang duurt een poosje?’
Of, terwijl de kleine meid wat aait over mijn (te) ruime vel op mijn arm: ‘Waarom voel jij hetzelfde als zusjebeer?’ Tweemaal heb ik geen antwoord.
In de trein smiespelen scholieren over jolo, fish en onesie. Ik durf niet te vragen wat ze bedoelen, ik ben immers luistervink, daarnaast ook nog eens een eeuw ouder.
Thuis geeft internet het geheim prijs, nadat ik –slim- de J voor de Y verruild heb.
YOLO, dát is het: ‘You Only Live Once.’ Zoiets als: ‘Lak aan alles en iedereen.’
Dan vind ik FISH, eindelijk na alle sites over hengels en maden, het staat voor: ‘Fuck It, Shit Happens.’ Mijn goede moeder zou zeggen: ’Kind, dingen gebeuren nu eenmaal.’
YOLO, FISH: leraren Nederlands, grijp jullie kans! Ga aan de slag met deze acroniemen. Wie wil er niet gekarakteriseerd worden als toffe peer? Toffe peer? Jawel. Net als knakker, gabber en kakker is toffee peer ook weer in, zó tweeduizendveertien.
Dan: de onesie, het is een overall waar wij ons vroeger, na schooltijd, tegen heug en meug in moesten hullen, zodat onze kleren niet vies werden. Nu is het trendy. In alle logeerkoffertjes zit plots een onesie, niet van onverslijtbaar stug katoen, maar lekker zacht en pretty.
‘Oma, wil je even loomen?’ ‘Loomen?’ Oma kent Lloyd Loom, sjieke meubels van geweven draad en papier. Nu wemelt het op alle schoolpleinen van wevende kinderen, kleine gekleurde elastiekjes worden armbandjes, ringen of sleutelhangers. De uitbater noemt het looms. Slimme jongen. Zijn kostje is gekocht. Het wachten is op de Oranje-loom-koorts.
Verder: de dankzijjou artikelen bij de Hema. Na de omfietswijnen worden wíj nu bedankt. Gelukkig, deze artikelen gaan dankzijons niet uit het assortiment. Ik weet van niets.
Ander woord: de caprama. Voor dames, maat M, L, XL en XXL. Met een afbeelding van Mickey Mouse of Poeh. Verkrijgbaar bij het Kruidvat. Wat het is? Geen normale pyjama en geen capribroek. Nee, een pyjama met een capribroek. En dat voor vijf euro. Ik ga het maar niet proberen, mijn huwelijk is mij heilig.
Overigens is onze taal is een lastige barrière die moeilijk te nemen is. Ik ervaar het dagelijks.
‘Juf, gaat Gel Wilders in de tralies?’ Glimlach. Dan volgt er een lesje voorzetsels en andere uitleg.
‘Willie, mijn dochter Amira werkt met afstandelijk gehandicapten.’ Glimlach. Geduldig ga ik weer aan de slag.
Op donderdag vond ik in het museum Catharijneconvent in Utrecht mijn allermooiste ‘weekwoord’: maagschap. Ja, het is echt goed geschreven. Ik vergeet geen d, de ch moet er zeker te weten tussen. Maagschap. Er is zelfs een spillemaagschap. Tsja.
Google weet raad. Misschien Gel Wilders ook. (Alhoewel ik dat betwijfel)
Willie, 5 juni 2014
YOLO: het woord had ik al van jou gehoord en werd hier inderdaad wijzer van. Op een dorp hoor je die woorden (nog) niet. Misschien ga ik dat wel hier in Everdingen introduceren. Gisteren bij RTL Light Night was daar de cabaratier Richard Groenendijk (41 jaar) en die hoort ook al bij de oudjes, vond hij zelf. Had nog nooit van YOLO gehoord, totdat hij op Curacao met zijn enkels in het water van de Caribische zee stond en daar het woord voor het eerst hoorde en ook wel enige uitleg behoefde. Dit gebruikt hij nu in zijn voorstellingen.
Leuk weetje, toch?