Taal is vraiment mon truc

Drie weken lang woonde ik in het Franse land en werd ik ondergedompeld in ‘s lands taal. Ik verrichtte un peu hand- en spandiensten in het huis van mijn zoon, sa femme en hun wonderschone baby Lisa.
Eenentwintig dagen andere praat gehoord dan het voortgezet onderwijs mij ooit aanbood. Ik leerde toentertijd dat papá une pipe fuumde en dat le chat op le piano zat.
Nu kent dit huis noch piano, noch rokers, dus die kennis van toen kon ik niet gebruiken. Ik heb praktische woorden moeten leren, de meeste uit de wereld van een baby. Nooit geweten dat een baby even in un parc neergelegd kan worden.
‘Mam, leg Lisa maar even in le parc.’ Uhh?
Een flesje is un biberon, maar Lisa est allaitée, of elle tète. Daarna laat ze geen paysan, maar un rot.
Verschonen gebeurt na un pipi of un caca.
Duwen is pousser, een kinderwagen is une poussette. Een duwer dus.
Een slaapliedje is une berceuse, maar zo heet ook een schommelstoel. Ik zing ‘Schaapje witte wol’: une berceuse in une berceuse. Un berger lijkt zijn schaapjes met liedjes en schommelen te verbinden.
Fransozen kennen veel trucs. Of eigenlijk, alles is un truc. Zodra je een naam ergens niet van weet, gebruik je truc met een werkwoord.
Un truc pour repriser (stopgaren)
Un truc pour nettoyer (bezem)
Un truc pour laver (zeep)
Un truc pour repasser (strijkbout)
Zo leerde ik vele trucs, liet daarmee het huishouden op rolletjes lopen.
Ik collaboreerde met mijn zoon, wanneer de prille moeder even moest rusten. Dan deden wij les courses of la cuisine. Tegen de tijd van l’apéro kwam la maman weer tevoorschijn en chin-chinden we op de kleine chippie. Of op la mignonne.
Het was even wennen aan het kraambezoek, in mijn tijdelijke rol als femme-de-ménage. De strenge regels en gezette tijden die deze Hollandse oma kent omtrent baby-visite tellen hier niet. Vrienden komen rond de klok van half zeven, blijven een poosje parler. Parler en nog meer parler. Soms schuiven ze aan, soms blijven ze staan.
Gelukkig lunchten de kersverse ouders en ik dagelijks uitgebreid rond het middaguur. Jawel, met stokbrood, salade, kaasjes en een glas wijn! Genietend in de voorjaarszon.
Vroeg eten ‘s avonds had dus geen prioriteit. Eigenlijk niets meer, nu de kleine blonde Lisa met haar felle onderzoekende kijkers de wereld mooier maakt.
Elle me manque.

Willie,
4 mei 2014