Zeg, meneren en mevrouwen van de NS, boven in dat grote kantoor in Utrecht waar jullie uitkijken over alle treinpassagiers.
Zeg, planners en bedenkers van trajecten, achter toetsenborden.
Zeg, uitvinders van nieuwe aanbiedingen en abonnementen, die vrolijk zijn bedacht op de hei.
Zeg, verzamelaars van gegevens met jullie vragenlijsten op de perrons.
Zeg, allemaal, waarom is er nog geen OVOMA?
Het zit namelijk zo. Jonge ouders werken, dat is geen nieuws. Speelpleinen zijn na een schooldag flink bezet door grijze of geverfde krullen. Of met kittige korte gemakskapsels, soms is er een steile staart. Maar allemaal prudent en de zestig gepasseerd. Wij staan daar, op tijd en goed gehumeurd te wachten op de Rosa’s, de Merels, de Jaydens en de Milans.
Als ik mijn oor te luisteren leg in de media, wordt er over ons, de gepensioneerden, gezegd dat we ons weldadig in onze euro’s wentelen. We zijn namelijk nogal egoïstisch. Ehh? Ik zie zeker één keer per week de keerzijde. Waarvan akte.
Wat is er nu echt aan de hand? Kinderen vliegen uit. Zij bouwen hun nestje kilometers verderop. En dan, huppakee, liggen daar kindjes in een wiegje. Na een maand of wat gaat de mama weer aan de slag. Papa was al eerder met zijn lunchpakketje vertrokken. Welgezind als een oma is, wil zij graag bijspringen. Meer dan dat, haar gevoel laat haar geen keuze.
Zodoende maakt menig oma ‘s morgens vroeg gebruik van het spoor, dut wat rimpelig naast allerhande werklui nog efkes in, haast zich bij aankomst om tijdig papa en mama af te lossen.
‘s Avonds in omgekeerde richting, van oppas-station naar huis-station. Honderden reiskilometers per jaar.
Tante Spoor houdt van haar reizigers, het is haar niet gek genoeg of ze heeft wat bedacht. Treinkaartjes voordelig upgraden, gratis snack bij een treinpatatje, korting voor groepen zussen, een museumbezoek voor half geld. De Hamsteractie van onze grootgrutter verbleekt erbij.
Tante Spoor houdt van haar reizigers. Maar blijkbaar niet van oppassende oma’s met vroeg werkende kinderen. Mijn kortingskaart geldt pas na negen uur: op dat tijdstip zijn al luiers verschoond, is een flesje gegeven, zijn drie verhaaltjes voorgelezen en twee kinderen naar school gebracht.
Kom op, NS! Ik kan bewijzen dat ik vroeg, nog voor het eerste hanengekraai, in dienst ben als oma. Zou een OVOMA geen gat in de markt zijn? Gewoon, zeven keer vierentwintig uur met constante korting. Want oma’s zijn breed inzetbaar namelijk.
(Noot: geldt ook voor opa’s. Natuurlijk.)
Willie, 31 oktober 2013