Ga maar

Vanmorgen wilde ik ambrozijn.
Ik wilde zon en sneeuw.
Ik wilde zijden jurken en diamanten.
Ik wilde Mozart en Bach.
Ik wilde nectar.

Ik hoef niets meer, ik heb Henning Wilhelm gezien.
Ik heb zijn wangetje gestreeld.
Ik heb zijn kleine voetjes aangeraakt.
Hij heeft zijn knuistje om mijn vinger geknepen.
Ik heb heel even, stiekem, zijn babygeurtje opgesnoven.
Ik heb zijn kruintje aanschouwd.

Ik heb zijn moeder gezien.
Haar lach sprak boekdelen.
Haar ogen glinsterden.
Haar trots maakt mij trots.

Ik heb zijn vader gezien.
Zijn glimlach.
Zijn kolossale geluk.
Hij troostte zijn manneke.
Hij liefkoosde.
Hij fluisterde zachte woordjes, Henning luisterde en viel in een zoete slaap.

Dag ambrozijn, zon, sneeuw, zijden jurk, diamant, Mozart, Bach, nectar.
Ga maar, ik hoef jullie allemaal niet.
Ik heb vanavond Henning Wilhelm gezien, en zijn mama en papa.

Willie, 11 september 2013