LØKIGHEDEN

Plok.
Op de deurmat. Ik heb hem! Nog voor de trekvogels overvliegen, nog voor de eerste kastanje op de grond valt. Gelukkig maar, wat moet ik zonder deze stijlgids voor kamertje en keukentje? Het gure weer nadert, dan schijnt de mens te neigen naar cocoonen met geurkaarsen of erger.
Ik lees in, en leer uit de dikke Zweedse gids dat het met een kleedje hier of een potje daar goed komt. Ik kan mijn ‘huis’ in een mum van tijd en met een miniem aan geld origineel ver’thuizen’.
Een schamele greep uit de blije suggesties:
In een uurtje de woonkamer restylen met wat gordijnen. Organiseer een lap stof, grote ringen van boven, aan een touw in de lucht: hip en handig. Niets démodé. Zomaar ineens twee woonkamers.
Een doorloopkast in de slaapkamer? Even het bed een paar meter naar voren (?), koop een alweer een lap, nu met de naam Berta Ruta. Bevestig Berta aan het plafond, aan de voorkant van de sponde en ziedaar: de doorloopkast.
Zo staat het beschreven:
‘Nieuw. De doorloopkast. Wie had dat gedacht: een kleine ruimte achter je bed, een gordijn aan het hoofdeinde en een PAX kast tegen de muur maak je zo je eigen doorloopkast.’
Ik zet de kast nog vrijer, los van de muur, heb ik er een poppenkast bij. Drie mogelijkheden voor de prijs van een!
Dan, goed om te weten, is de bijtafel voor de slaapkamer uitgerust met wielen:
‘Maakt het meubel makkelijk verplaatsbaar’.
Goh.
Andere geweldige optie:
‘Een fauteuil uit de jaren 50 van de vorige eeuw? Met kussens van nu weer als nieuw.’
Maar onze Zweedse woongigant is niet van gisteren, hij filosofeert:
‘De zachte kant van het leven gaat om zachte materialen. Gordijnen, bed textiel, linnen, vloerkleden, kussens en dekens maken een groter verschil dan je denkt.’
Wauw. Onze lijsttrekkers deze dagen ook in schapenwolletjes, jaegerhemden en fraaie omslagdoeken? Geen uniformen van overhemd en strop, maar poncho’s, capes en pandjesjassen? Dan ga ik er nog eens voor zitten. Hoe zou het gaan als Witte Wilders in een schapenvacht kwam oreren, Rijke Rutte in een wollen poncho ons overhaalt om vooral niet voor de zwakken te zorgen en Rooie Roemer in een pandjesjas Europa de deur wijst? Het ganse electoraat zwevend van Maastricht tot Groningen. Ben ik vast van overtuigd.
Terug naar het alledaagse, vloerkleden. Ik dacht aardser dan aards. Mijn catalogus denkt er anders over:
‘Een nieuw vloerkleed zorgt voor kunst op de vloer, want met de hand getekend’.
Hmmm.
Daarna komt de meest fabelachtige ontdekking van de eeuw: het natuurlijk minimalisme is te bereiken met MERETE of IVAR. Luister, of lees en huiver:
‘Rommel die je niet ziet, bestaat niet’.
Probeer het uit: oude agenda’s, kerstballen, kapotte lego-treinonderdelen, een verloren haring, een mooie en kapotte wekker, oude glazen en vergeelde emotionele fotoboeken: HØPPÅKEE de IVAR in. Deurtje dicht, kind doet de was. Overigens, de deurtjes niet open doen, op straffe dat de hele santenkraam op een kunstzinnig vloerkleed dondert.
Ook nog, de tafel. Middelpunt van huis en leven.
‘Het gaat erom met wie je aan tafel zit.’
Daar zijn de stoelen op ontworpen en mogen ze met grote vieze vlekken komen. Hoe handig, MØRSEN toegestaan.
Låst but not leåst, het diner moet dit seizoen in drie stappen.
Als eerste:‘Haal overal tafels en bureaus vandaan’.
Want denken ze daar wel in het Hoge Noorden? Dat Nederlanders huizen vol hebben met tafels en bureaus, dat we die ook nog zomaar even kunnen versjouwen? Aha, heb je ze wel? Zet ze dan gezellig bij elkaar zodat ze een grote eettafel vormen.
‘Schuif alle stoelen aan, die je maar kunt vinden, ook al zit iedereen boven op elkaar. Dat maakt de gesprekken alleen maar beter’.
Een ding weet ik zeker: in mijn gezin gaat die vlieger niet op.
Stap twee:
Is die van de creativiteit. Alle kinderen, ooms en tantes, broers en zussen, buren en vrienden mogen tekenen op het tafelkleed. Creatief met Kleed, zoiets.
Stap drie:
‘Zet het eten op tafel’.
Dank je de koekoek. Daar kwamen de gasten uiteindelijk voor.
Tenslotte vergaap ik me aan alle vrolijke gezinnen in keukens van ongeveer drie bij twee, met volop spelletjes, een eettafel, een bedbank, veel gordijnen, nog meer nonchalante kussens, een prikbord/schoolbord, een boekenkast en de nodige vazen. Met laaghangende lampen, met toevallig openstaande, keurig gevulde laden. De punaises, elastiekjes en paperclips liggen op kleur, allemaal in hun eigen kleine vakje.
Werkt het, zo’n huishouden? Nog nooit ergens gezien. Werelwijd met grote lappen stof ruim 195.000.000 lezers voor het lapje houden, dat is het.
We hebben hem. Hij viel vandaag op de mat, de Ikea gids. Ruim driehonderd bladzijden met volgepropte LØKIGHEDEN.
Ik kan opgeruimd en ver’thuis’d de herfst in. Als ik wil.
Nu nog op de goede partij stemmen…