Full house

In de winter is het een gaan en komen van feesten, verjaardagen en herdenkingen. Daar heeft ons grote gezin wat op gevonden. We maker er gewoon een weekend van. Vooral het feest van Sinterklaas maakt indruk.
De jongste familielidjes komen logeren en zetten hun schoen. Zij zingen uit volle borst, verzamelen wortels en suikerklontjes. Ook hangen zij het ganse huis vol met tekeningen. Sint met paard, Sint met mijter, Sint met nieuw paard.
’Want, oma, Amerigo is met pensioen’.
‘Wat is dat, pensioen?’
‘ O, dat je oud bent en rimpels krijgt.’
‘Heb ik dan ook al rimpels?’
‘Ja, drie.’
‘Jij bent een lieverd.’
‘Maar jouw velletje heeft geen elastiek meer, toch, oma?’
Oma weet daar alles van, gelukkig is haar hoofd nog wel degelijk van elastiek, daarbij ook nog van de beste kwaliteit. Daarnaast is haar hart en huis is full van kinderen en van alleman die haar kinderen om zich heen hebben verzameld.
Het is 27 november. Bij onze deur staan vier kinderschoenen in blijde verwachting, we zongen en sprongen van Sinterklaas.
Natuurlijk gloort na de nacht de dag, en tuimelen zij, vier kleine kleindochter meidjes, vol verwachting de trap af. Zij lezen met verbazing de brief, die een speelpiet op de trap heeft achtergelaten. Het gevolg laat zich raden: bank scheef, tafel op z’n kop, planten uit de vensterbank, tapijt aan de lamp, stoelen als wip in de kamer. Vier meiden zijn verontwaardigd. Dat mag niet in het Gouda huis, zij ruimen als de wiedeweerga alles op. Ook kinderen hebben hun grenzen, blijkt.
Gelukkig wacht hen beneden een regiment cadeautjes. Allemaal op een wit tafellaken. Daar is ook suikergoed, taaitaai, banket en chocolade munten. Het Sinterklaasfeest in de traditionele zins des woords.
In de loop van de dag komen de volwassenen, zij spelen het spel mee.
Full house in Gouda, deze Sint voelt zich winnaar.

Willie, 27 november 2011

This entry was posted in November 2011. Bookmark the permalink.

Comments are closed.