In weal en woe

In weal en woe, in wel en wee, in leef en leed…

Vanzelfsprekend komt er een kop hete bouillon naast het bed wanneer ik grieperig lig te wezen. Of een bolletje met huisgemaakte jam.
Wanneer mijn stem naar de gallemiezen is, een seizoensgebonden issue, krijg ik geen moeilijke vragen. Bij voorbaat wordt dan een lievelingsgerecht gekookt en warme grog ingeschonken. Soms, ik heb iets gebroken, ritst hij mijn jas dicht en maakt een liefdevolle strik van mijn veters. Griepje, keelpijn of gebroken vinger, alle kleine leedjes meegevoeld, want daarvoor waren we ook JA! gaan zeggen.
Overigens, groot wee ‘doen’ we ook samen. Wederkerig troosten we bij verlies, een extra zakdoek altijd in de broekzak, drogen we tranen bij gemis. Eenvoudig, toch? In lief en leed. Wee gedeeld, woe verdeeld. Twee paar schouders kunnen veel aan en de gebruikelijke trouw doet de rest.
Dan dient het lief-wel-weal zich aan. Goede tijden, zonder de slechte tijden. Zomaar op een dag in december voel ik me een prinses, alles draait om mij. De dag waarop ik gloreer en mijn baan aan de spreekwoordelijke wilgen hang. De tijd, de attenties, de aandacht. Ik voel me gebenedijd, bevoorrecht en gelukkig. Ik pak cadeautjes uit, ik straal bij doorgetimmerde en gemeende woorden. Ik omarm charmante ruikers blommen. Mijn lief, de echtgenoot, staat vandaag letterlijk naast mij en achter mij. Met zijn onvervalste gelijkmoedigheid is hij een baken op deze dag. Hij, mijn lief dus, is er gewoon. Op de achtergrond, maar daarom zo belangrijk. Geen grote en gewichtige woorden, maar een blik en een kop koffie op het goede moment. Alle ruimte voel ik en beur ik. Kijk, dat betekent dus: in lief, in wel, in weal.
Even gezocht naar de exacte betekenis van gelukkig zijn. ‘Het is een tevreden zijn met de levensomstandigheden van het moment. Positieve emoties kunnen het geluk vergezellen, zoals vreugde, vrolijkheid, ontspannenheid en vredigheid’.
Ik vind ik de laatste de mooiste.

Willie
15 december 2010

This entry was posted in Familie. Bookmark the permalink.

Comments are closed.