Voor de grote plechtigheid van de intocht van de majestueuze Sint met tientallen Pieten, zijn honderden kinderen met ouders en opa’s en oma’s samen gedromd aan de kade in Gouda. Geen mooiere plek voor de goedheilig man om aan te meren. Breed water, oude grachtenpandjes op de achtergrond en genoeg antieke driemasters voorradig in de plaatselijke haven. Zwarte knechten klimmen hoog in de masten, kinderen gillen, de ouderen huiveren.
De burgemeester, de laatste tijd vaak in het nieuws geweest met ingewikkelde problemen, glundert. Dit is ook zijn dag. Gewapend met een glinsterend ambtsketen spreekt hij de grijze, bejaarde, maar statige Turkse-Spanjaard toe. Sint knikt beminnelijk en neemt de teugels van zijn paard in ontvangst. Dan komt de lange dag van galopperen door de stad. Pieten, ook niet van gisteren, verplaatsen zich met eigentijdse kinderbakfietsen. Echt, het zijn er veel.
Wanneer mijn oudste telg, zijn vrouw en ik ‘s middags winkelen in de binnenstad zijn de fiets- strooi- sleutel- klim- schoen- kleed- schrijf- schoenpoets- kadootjes- en muziekpieten nog in groten getale aanwezig. Geloven in de Sint is voor de zoon bijna drie decennia geleden overgegaan in de brede glimlach, die nu ook weer op zijn gezicht verschijnt om zoveel gestommel en gerommel.
Gelukkig staat pakjesfeest nummer 1 op de traditie- en rituelenlijst van Nederland! Wel op de hielen gevolgd door het optuigen van de kerstboom. Deze verdienstelijke lijst, uitgegeven door het Nederlands Centrum voor Volkscultuur, beschrijft een 100-tal traditionele festiviteiten. Met verbazing lees ik dat beschuit met muisjes nummer 7 noteert, haring eten staat met 10 op het ereschavot. Fietsen haalt 34. Hoe Nederlands: ook hard werken wordt als traditie gezien, nijvere arbeid scoort 45. Overigens, het zingen van onze nationale hymne heeft geen plaatsje kunnen veroveren bij deze opsomming. Multicultureel als wij zijn zie ik dat het Suikerfeest en besnijdenis van jongetjes genoteerd staat op respectievelijk 14 en 74.
Goed, de Turkse immigrant uit Myra, met zijn dubbele paspoort, mag zich dus verheugen op de 1ste plaats! Dat vind ik sjiek, want ik geloof in hem. In zijn sfeer van surprises en verwachtingen. In zijn ambiance van stoomboten en paleizen. In zijn schare van Pieten. Ik vertrouw zijn fluwelen, grote rode boek. Ik reken op zijn statige voorkomen, met staf, mijter en tabberd. Zijn liedjes over maan en paardenvoetjes zing ik uit volle borst mee.
Nu 5 december nadert verandert ons huis in een vesting van Sint. Klompen met hooi in de vensterbank, muizen en kikkers hebben vrij spel op de boekenplanken. Verlanglijstjes sieren de koelkastdeur. Heel petite schoentjes gaan gevuld worden, de vulling voor maat 48 gaat met de pietenpost naar de besneeuwde bergen in Frankrijk.
De maten 38, 39, 40, 41, 42 en 44 verbeiden zich in Gouda.
Nog even en het avondje is daar, wij drinken bisschopswijn en proosten op onze traditie.
Willie,
20 november 2008