Linde
Terug van een uiterst zonnige vakantie in Frankrijk draaien we de Keizerstraat in. Onze auto ruikt naar belegen krentebollen, verschraalde koffie en pinda’s. De tent, net nog niet droog van de ochtenddauw, doet er een schepje boven op. Dertienhonderd kilometer asfalt op een dag geurt zo zijn eigen sfeertje.
Een lichte spanning, altijd weer wanneer wij ons huis naderen. Zal het er nog staan? Zal ons voortuintje nog bloeien? Zullen we veel ongenode blikjes, verwaaide wikkels en vettige zakjes moeten rapen? Hoe hoog is de stapel post? Ofschoon wij de politie een vakantiekaart hadden gestuurd ( wat een service), zal er niet ingebroken zijn? Kortom: tijdens de laatste kilometers klopt ons hart altijd sneller.
Rode knipperlichten staan voor ons huis. Brandweerato’sen die reiken tot de tweede etage. Dik en groot en breed en rood. Een tiental mannen, compleet met helmen en snorren zetten voor onze woning de weg af. Wij ruiken de lange reis niet meer, maar verschrikken ons in de laatste pinda.
“Zie je dat?”
“Kijk, voor onze deur”.
“Ik ga kijken.”
“Ja, maar…”
Windkracht tien. De curiosamarkt, afgelast vanwege de zware windstoten, zodat de kristallen vaasjes en de marmeren beeldjes hun leven niet in gruzelementen eindigen in Gouda.
Windkracht tien. De oude linde in de Keizerstraat kan niet meer. Jarenlang gediend als natuurlijk zonnescherm voor veel huizen, lentes lang een veilig oord voor jonge vogels.
Tegen de avond knakt hij, en buigt zijn hoofd voor de zomerse storm. Zijn volle bladerdak zoeft met volle vaart op een dak. Gelukkig herbergt dit huis nog geen bewoners. Maar, de schade is er niet minder om.
Na vier uur van zagen, tillen, passen en meten, van hoogwerkers, touwen, shaggies en bakkies koffie is onze straat weer begaanbaar.
Ademloos kijk ik naar de organisatie rondom de gesneuvelde linde. Materiaal en mankracht in overvloed, wanneer ik morgen langs loop zal waarschijnlijk alleen nog de kale plek zijn verhaal vertellen.
In de huiskamer, met het zicht op een inmense kettingzaag proosten, wij op de goede afloop en wensen wij elkaar een nieuwe linde toe.
Willie
12 augustus 2008