Monthly Archives: juni 2025

Vandaag de laatste editie van “Lintjesregen”, drieëntwintig dagen heb ik mijn best gedaan om Jan en Alleman te overtuigen hoe belangrijk het is om -in deze wankele wereld- naar elkaar om te kijken. Vandaag, morgen en altijd. Naar buur of … Continue reading →

Op één na mijn laatste schrijfsel met de titel “Lintjesregen”. Bijna alle dagen kwamen de woorden gewoon opborrelen, alsof ze wisten wat er op het spel staat. Of het nu ging over een eendenfamilie, over Bill Gates, over Goudvleugeltje of … Continue reading →

Vandaag fietst kleindochter Hannah, zeventien lentes, met haar fietsvriend Tycho door Nederland. Niet zomaar een ommetje, zij hebben een doel. Binnen 24 uur alle provincies “aantikken”. Een boel kilometers, zeg maar. De langste dag is daar een mooie dag voor, … Continue reading →

Denk aan oranje Donald die is vandaag gesmolten helemaal gesmolten in Den Haag. Dat kwam door de hitte daar is hij in gaan zitten -als je soms wil weten hoe dat kwam. Ze hebben het voorspeld: pas op Donald je … Continue reading →

‘Live is what happens to you, while you’re busy making other plans’, John Lennon zong het in 1980. Het overkomt mij 45 jaar later. Ik betreur het niet, maar what’s going on? De witte linten, een actie opgestart aan een … Continue reading →

De meest gelukkige beroepen zijn, las ik: 1) Bloemisten en hoveniers 2) Kappers 3) Loodgieters Eigenlijk begrijp ik het wel. Bloemisten? Ik word euforisch van een mooi boeket of een adembenemende tuin. Kappers? Nou ja, ík stap er altijd gelukkig … Continue reading →

Dieuwertje Blok leerde het ons: “Warm denken”, zie Lintjesregen (4). Opnieuw blijkt dat woorden zich makkelijk laten schrijven, maar de dagelijkse praktijk weerbarstiger is. Hoe “warm” wil ik nog denken, als ik voor de derde keer op een rij niet … Continue reading →

Vandaag, na de ervaring gister in Den Haag, moet ik zoeken naar woorden…. Samen met 150.000 andere Nederlanders van allerlei pluimage, trokken wij een rode lijn door de Hofstad. Een lijn van kilometers lang en tientallen meters breed, met tromgeroffel, … Continue reading →

In een smaakvol rood setje, want ja, ik blijf een kind van mijn moeder, reis ik vandaag naar Den Haag. Want het moet eens afgelopen zijn met die rare fratsen in het Midden-Oosten. De keren dat ik demonstreerde in mijn … Continue reading →

Een rechte weg Kent maar één bestemming Altijd hetzelfde punt Waarnaar je kijkt Maar als je ronddraait zie je altijd weer De horizon veranderen Waardoor je telkens anders Naar de dingen kijkt Het leven moet een wals zijn Zolang als … Continue reading →